Od Mariki CD opowiadania Nirvany

Zaśmiałam się w duchu. Żal mi jej!

- Ja sobie życzysz, mała! – zaśmiałam się. – I nie, nie śledziłam cię. Jesteś mało doświadczona i sama nic w życiu nie osiągniesz. Nie rób z siebie durnia! Puszek idziemy!

Zmierzyła mnie wzrokiem.

- I nie, nie jestem irytująca. Dla mnie możesz być kim chcesz i nie obchodzi mnie co myślisz o mojej osobie. – dodałam.

- Miałaś już iś…

- Dobrze. – westchnęłam. – Ale nie po to chyba wstąpiłaś do stada aby trzymać się na uboczu i patrzeć na nas spode łba.

Jej oczy zaświeciły się w gniewie.

- Przepraszam jeżeli cię w jakiś sposób zraniłam lecz mówię to dla twojego dobra.

- Ja ją lubię… - szepnął Puszek.

- Nirvanę? – zmarszczyłam ‘brwi’.

- Nie, Hy… Hy… Hybirid?

- Hybrid. – poprawiłam go.

Spojrzałam na Nirvanę. Byłam bardzo ciekawa jej reakcji…

Nirvana? Nie martw się, mam podobnie!