Od Mariki CD Galant/Vena

Skrzywiłam się.

- Ja nie jestem taka jak WY! Co ty sobie wyobrażasz?!  Nowy i…

 Nie wiedziałam jak Galant zareagował lecz byłam pewna, że nie zaczęłam zbyt dobrze u niego. Co prawda nadal kotłowała się we mnie nie wyjaśniona złość i miałam ochotę wrzeszczeć ale jakoś udało mi się ją przezwyciężyć i okazać trochę skruchy.

- Przepraszam nie chciałam… Żeby to tak zabrzmiało… - jęknęłam.

Ogier mruknął coś na mój temat pod nosem. Vena pokręciła niezauważalnie łbem.  

- Marika, tego akurat się po tobie nie spodziewałam. – odezwała się klacz.

- Przepraszam… – szepnęłam i kichnęłam głośno.

Wiedziałam, że nie mają ochoty ze mną debatować. Oddaliłam się zostawiając ich samych. Chyba we dwójkę rozmawiało się im lepiej.

Pocwałowałam gdzieś w głąb lasu. Chciało mi się płakać ale to co się stało to była zupełnie moja wina. Bo kto mądry chodzi po lodzie? Zasmucona udałam się w góry żeby trochę się ustatkować. Ciągle nie mogłam uwierzyć dlaczego byłam aż tak głupia!

Odłączam się… Przepraszam, że Wam wszystko popsułam i się wcisnęłam w Wasze opowiadanie. :| Teraz postaram się być grzeczna.