Od Mariki CD Death Angel

Uśmiechnęłam się. Ruszyłyśmy biegiem na polanę. Tam miał na nas czekać Evil. Stary znajomy mego brata, prawa ręka Death’a. Dostrzegłyśmy go już z daleka. Jego czarna, metalowa zbroja lśniła blaskiem księżyca. Posiadacze takich zbroi byli bezwzględni. Mogli zabić za byle co, nawet dla zabawy. Ogier wyszczerzył zęby na nasz widok.

- Witam panie. Z dziką przyjemnością was wpuszczę lecz wydaje mi się, że tylko jedna z was była umówiona. – Evil zarechotał.- Ale Najwyższy Pan i Władca na pewno będzie zadowolony.

Obrócił się  stronę Dema (jak to się odmienia?!).

- Spiepszaj zapchlony kundlu! Na ciebie czas jeszcze przyjdzie. – to mówiąc Evil wyciągną miecz z trzema ostrzami, nasączony trucizną.

Demo zawarczał groźnie. Angel rzuciła się w stronę ogiera.

- Rób co ci każe! – krzyknęła.

Lis z lękiem w oczach podkulił ogon i raz po raz obracając się jeszcze za nami pierzchł w krzaki.

„To może być pułapka…” pomyślałam ale nie chciałam już martwić klaczy.

Z opuszczonymi łbami poszłyśmy za Evil’em. Z każdym krokiem zapach krwi i stęchlizny nabierał wyrazistości. Klacz łykała powietrze z obrzydzeniem ale i z lekkim zadowoleniem. Pochodziła właśnie z tych stron.

- Przyszła…

- Ale wyładniała…

- No co ty…?

- Ojć ojć! Jaka szkapa! To kiedyś była nasza PANI?!

- Chować się! Idą!

Wokół nas zgromadziło się wiele ciekawski ślepi plotkujących i wyzywających nasze osoby. Byłyśmy już w legowisku demonów. Szliśmy jeszcze pół godziny w ciemnościach.

- ZOSTAW JĄ W SPOKOJU! – wrzasnął czyjś głos z daleka. – Puśćcie mnie!

Przyspieszyłyśmy kroku.

- Co wam się tak spieszy panienki? – zaśmiał się szyderczo nasz „przewodnik”.

Nie odpowiedziałyśmy. Nagle świece, jedna po drugiej zapaliły się oświetlając nam drogę do siedliska boga śmierci.

Siedział on dumnie na wysokim tronie a jego kłach szamotała się niewinna myszka. Na nasz widok uśmiechnął się i przegryzł zwierzątko. Jego rozerwane ciałko upadło zaraz przed naszymi kopytami brudząc je świeżą krwią. Klacz zamarła. Nie z powodu myszki lecz… Cole’go. Krwiożercze wilki śmiejąc się i wyzywając naszego przywódcę raniły jego czerwoną skórę.

- Angel… Uciekaj! – wymamrotał zmęczony.

Angel naturalnie rzuciła się cwałem w jego stronę ale Evil chwycił ją za szyje i przyciągnął spowrotem do siebie. I oto w tym momencie jakby z mgły pojawił się ogier.

- Ojcze masz rację co do urody tej istoty… - uśmiechnął się do mojej przyjaciółki.

- Po co to wszystko?! O co wam do cholery chodzi???!!! – krzyknęła pobladła klacz.

- Hm… Postanowiłem darować ci życie gdyż pochodzisz z mego rodu. W zamian żądam abyś poślubiła mego syna Errege Sufrimendua. To on chciał ciebie za żonę. Rozejrzyj się. Tu nie ma ucieczki. Tu jestem ja i ty. Zrób jeden krok a moi podwładni przebiją cię na wylot. Nie masz wyjścia. Poślubisz Errege i przeżyjerz albo rzucisz się za zdrającą, synem mym Cole’m i będziesz patrzeć jak umiera, jak cierpi... I zginiesz z żałoby i bólu. – Death wbił wzrok w Angel a ta nawet nie drgnęła.

Death Angel? Sry, że tak długo. Zupełnie o tym zapomniałam:/