Od Mariki CD Vena

Vena pomogła mi wstać.

- Aaa… – jęknęłam z bólu.

Baku zbliżyła się do nas. Vena zaczęła się po niej drzeć. No… Niby nie ma się co dziwić ale jednak trochę żal mi było Mizuki. Ta spuściła łeb i pobiegła w głąb lasu.

- Och, Mari! Bardzo cię przepraszam!

- Nic się nie stało. – burknęłam cicho.

Spojrzałam w kierunku z którego ciekła krew. Co prawda została już zatamowana ale to nie wiele dało.

- Musimy iść do mnie opatrzyć ranę. – powiedziała Vena.

- Nie, nie ma takiej potrzeby. Mam doświadczenie.

- Nie ma mowy! Idziemy do mnie.

Westchnęłam i kiwnęłam głową. Nie czułam się na siłach. Vena pomogła mi dojść do jej jaskini. Była całkiem ładnie urządzona.

- Gdzieś tu powinny być bandaże… - klacz „zanurkowała” w wielkim, dębowym kufrze.

Nagle przypomniałam sobie o Puszku.

- Vena… - zaczęłam niepewnie. – Ja już muszę iść.

- Gdzie? – usłyszałam odpowiedź.

Nie odpowiedziałam. Vena podeszła do mnie i zaczęła owijać moją szyję sporą warstwą bandaży.

- Dlaczego Mizuki mnie zaatakowała?

Wzruszyła ramionami.

- Była „bardzo głodna”. – prychnęła. – Nie przejmuj się nią.

- A… Czy mogłaby teraz też…

- Mhy…

- W lesie jest Puszek i nie daruję sobie jeżeli mu się coś stanie! – warknęłam.

Klacz spojrzała mi w oczy…

<Vena?>