Od Mariki CD opowiadania Dirinyi

Weszłam do wody. Idealnie zimna.

- Oprowadziłabyś mnie potem?

Westchnęłam po czym wynurzyłam się i podeszłam do Dirinyi.

- Chętnie ale… ja sama nie mam pojęcia co gdzie jest. – zaśmiałam się. – Teren jest mi obcy!

- Ale jesteś przecież Dowódcą… - powiedziała tak cichutko abym jej nie usłyszała. Ja jednak słuch miałam dobry.

- Owszem… Teoretycznie. – dodałam.

Spojrzała na mnie spode łba jakby chciała powiedzieć „Coś kręcisz!” lub „Jesteś podejrzanym typem…”

- To znaczy? – zapytała wreszcie.

- Dużo. – odpowiedziałam z cwanym uśmieszkiem. – A jednocześnie NIC.

Dirinya pokręciła nieznacznie głową.

- Co chcesz przez to powiedzieć?

- Nic. Z tego co pamiętam miałam Cię oprowadzić, co?

- Chyba podziękuję… - burknęła.

- Dlaczego? Będziemy się świetnie bawić! Dwie, obce sobie klacze zwiedzają równie im obce tereny. Miewają zabawne przy…

- Dobrze tylko czy nie lepiej aby ktoś z nami poszedł? – przerwała mi.

- NIE! – powiedziałam i odwróciłam się. – Idziesz?!

- Mhy… - westchnęła. – Ale wyjaśnisz mi o co Ci chodzi.

- Nie ma mowy! – zaśmiałam się.

< Dirinya? A tu już trochę przesadziłam. Mam nadzieję, że nie będziesz zła, że tak sobie porządziłam Dirinyą(?). :D  >